Palmyra en Syrië

De laatste dagen was het al heel vaak in het nieuws, de stad Palmyra in Syrië werd veroverd door IS en nu wordt er door iedereen gevreesd dat de archeologische site ook vernietigd zal worden.

Het doet mij telkens terug denken aan mijn reis met Joker in 2009, waar we ook Syrië bezochten. En hoe gelukkig wij mochten zijn dat we het echte, prachtige Syrië nog gezien hebben.

Ik heb er al vaak aan gedacht om over Syrië te schrijven op mijn blog. Met al die verwoestingen, doden en vluchtelingen over de jaren heen. Elke keer een steek in je hart als je er weer eens over leest. Dus vond ik het nu toch eens tijd om mijn ervaringen met Syrië neer te schrijven en het prachtige land van voor de oorlog te tonen. Hopende dat iedereen het ooit zelf terug kan gaan ontdekken ter plekke.

We gaan even terug naar juli 2009. Ik vertrok samen met 11 anderen voor 28 dagen naar het Midden Oosten, mijn eerste groepsreis met Joker. Een overland van Turkije, via Syrië en Jordanië naar Egypte.

Op voorhand kreeg ik al veel opmerkingen: 'Syrië, is het daar wel veilig?'. Tuurlijk dat. We kwamen er heel veel vriendelijke mensen tegen, die blij waren dat we hun niet als terroristen zagen en hun mooie land wouden komen ontdekken.
Zoveel mooie herinneringen: een gesprek met vrouw en dochter in het Frans, een gratis 'pizza' die we kregen na een bezoekje aan een 'dode' stad, lekker eten in een herenhuis of in de oase midden in de woestijn. Op de foto met Sjietische vrouwen in hun moskee,...Je zag er natuurlijk ook de arme kant, onafgewerkte huizen, veel afval, afgelegen dorpjes waar de mensen in 'bijenkorf'huizen van modder woonden, de stroom die een paar uur per dag afgezet werd,...
Maar dit is en blijft mijn mooiste reis tot nu toe. Eentje die voor altijd bij blijft.

Bij onze eerste stop in Aleppo bezochten we de moskee en de citadel. Er stormden een hoop nieuwsgierige kinderen op ons af, want nu waren wij de toeristische attractie: blanke mensen zagen ze daar niet veel. En dan nu weten dat de moskee die we bezochten er enkele jaren geleden al zo uit zag.

Hama, de stad van de Noria's (houten raderen) dat vroeger ook al heel wat oorlog kende.

We bezochten de burcht van Saladin, een toeristische trekpleister onder de Syriërs. Dit was hun grote held die het opnam tegen de kruisvaarders. Grappig weetje trouwens: je komt soms Syriërs tegen met ros haar, zij zouden het resultaat zijn van enkele romantische gebeurtenissen tussen de kruisvaarders en Syriërs.(rechtsonder)

Sergilla, een dode stad, verlaten in 600 voor Christus, waar je tussen de overblijfselen kan ronddwalen.(rechtsboven)

We speelden zelfs verstoppertje tussen de overblijfselen van de San Simeon kerk, waar een monnik 37 jaar op een pilaar heeft gezeten. (links)

Krak des Chevaliers, een burcht waar heel wat gestreden werd tussen de kruisvaarders en o.a. Saladin. Een van de best bewaarde burchten waar je iets verderop heel lekkere mezze's kon eten.

En dan Palmyra, waar je na een paar uur rijden door de woestijn, waar je niets anders tegen komt dan zand en bedoeïenen, ineens in een oase terecht komt. Met een super grote archeologische site, waar je een hele zuilenrij terugvindt, de tempel van Bel, een mooi bewaard theater, tetrapylonen, torengraven....

Je kon er vrij rondlopen, geen hekjes die zeggen waar je mag komen en waar niet. Waarschijnlijk niet de beste manier om alles te bewaren, maar het maakt de ervaring wel veel echter en indrukwekkender. Het was er heet, maar wel supermooi.

In de hoofdstad Damascus bezochten we de Omajjaden moskee, de sjiitische moskee en de indrukwekkende soek. Aan de ambassade vroegen we toestemming om Quneitra te bezoeken. Een stadje in de Golan Hoogvlakte aan de grens met Israël, waar er in de jaren '60 hard gevochten werd tussen beide landen. Het stadje werd volledig plat gegooid en is nu verlaten. Het werd daarna onder controle gehouden door de UN.

Bij het bezoek kregen we een soldaat mee, die ons rondleidde. We liepen rond in een ziekenhuis vol kogelgaten, overal lagen er resten van platgebombardeerde huizen, in de verte zag je de controlemasten van Israël,...

Heel indrukwekkend, vooral als je nu weet dat bijna heel Syrië er zo uit ziet en zelfs nog 100 keer erger.

Na Damascus, bezochten we in Bosra het theater nog, voor we de grens overstaken naar Jordanië. Wat een groot contrast was dat, Syrië was arm en 'onafgewerkt', helemaal niet toeristisch. Terwijl Jordanië heel toeristisch is, rijk en modern. Heel wat toegankelijker en makkelijker te doorreizen voor de gewone toerist.

De reis ging nog 2 weken verder door Jordanië en Egypte. Maar Syrië is toch (samen met Jordanië) het meeste blijven hangen. Het is te hopen dat er snel een einde komt aan de oorlog en dat we er ooit terug op vakantie kunnen gaan.