De eerste naaistapjes

Bereid je al maar voor, dit wordt een lange post! Eentje over de periode waarin er nog geen blog beschikbaar was, maar er wel al volop geëxperimenteerd werd met het naaien. Er volgt nu dus een hele waslijst met alle probeersels tot nu toe. U weze gewaarschuwd!

Zoals je dus al kon lezen in mijn eerste bericht heb ik onlangs ook mijn eerste pasjes gewaagd in de wondere wereld van het naaien. Nummertje 33 van mijn lifelist stond hoog op het verlanglijstje. Dus bij het zoveelste bezoek aan de Ikea werden er enkele schone stofjes gekocht, de naaimachine werd onder het stof uitgehaald en aan de mama werd gevraagd hoe zo'n ding eigenlijk werkt. Een oude kussensloop werd bovengehaald en werd het slachtoffer van de eerste steekjes. Wat oefenen met rechte lijnen en bochten en dan werd het tijd om aan de eerste knuffel te beginnen. Een mooi patroon van een walvis werd van het internet geplukt en overgezet op de kussensloop (aan het echte stof durfde ik nog niet te beginnen). Na wat zwoegen, veel te snel of te traag stikken (niet simpel in het begin, zo'n pedaal) en wat raad van de mama, werd een eerste roze miniatuurwalvis geboren! Tip voor het volgende probeersel: het patroon een beetje veel groter uitprinten!

De volgende versie werd dus zo'n drie keer groter uitgezet op een Ikeastofje. En na het kopen van een zak vulsel in de Pauli in Leuven kon knuffel nummer twee afgewerkt worden en was de eerste echte knuffel een feit.

Omdat we de smaak nu toch te pakken hadden, heb ik meteen nog enkele leuke en vooral roze stofjes uitgezocht in de Pauli: om knuffeltjes voor mijn drie nichtjes mee te maken.

In de komende weekends werd er nog heel wat afgestikt en rolde er nog een walvis, een pointy kitten en een konijn van onder de naaimachine.

 

En uit mijn lievelingsjeans, waar na een jaar jammer genoeg al een groot gat in stond, een stupid creature (voor mezelf!).

 

In het bouwverlof had ik zeeën van tijd, omdat ik niet op vakantie ging, en heb ik me aan een eerste tas gewaagd. Eenvoudig begonnen met een Piekeboe van Eloleo en dankzij de handige handleiding (jaja, Vandersteen zou jaloers zijn op deze alliteratie) ging dat al redelijk vlot, behalve dan een knipje op een verkeerde plaats in het stof, waardoor de tas iets smaller moest worden.

Nu we al wat meer vertrouwen hadden in de eigen naaikunsten, werd het tijd om aan een groter project te beginnen: de Tatanne Bag van De Zuster Van. Dit was toch andere koek :). Wat heb ik moeite moeten doen om die hengsels gekeerd te krijgen, maar uiteindelijk is het toch gelukt, met behulp van een metalen fluit, een toespeld met koordje en het verwijderen van de vlieseline. Na drie volle dagen hard werk was er eindelijk resultaat. Een resultaat dat ik volgens Eef al geen probeersel meer mag noemen :).

Nummertje 33 mag nu dus eigenlijk geschrapt worden, maar in plaats van het volledig te schrappen ga ik het uitbereiden: Een knuffel maken volgens een eigen patroon.